Report from Students

รายงานการศึกษาในต่างประเทศ (เมื่อปี 2017: จากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์)

Thammasat 06.09.2017

รัฐพล เทศนอก
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

ถ้าจะให้เล่าถึงประสบการณ์การมาแลกเปลี่ยนที่มหาวิทยาลัยริทสึเมคัง ณ ประเทศญี่ปุ่น สิ่งที่ผมต้องการจะเล่าสู่กันฟังก็คงจะหนีไม่พ้นการใช้ชีวิตท่ามกลางสิ่งแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคยและผู้คนที่ไม่คุ้นตา แต่อย่างไรก็ตามสิ่งที่เราไม่คุ้นเคยเหล่านั้น เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวและความทรงจำดี ๆ ที่จะประทับใจไปตลอดทั้งชีวิต
ประการแรก การได้มาเป็นนักศึกษาแลกเปลี่ยนที่ประเทศญี่ปุ่น ทำให้ผมเรียนรู้การใช้ชีวิตคนเดียว ฝึกการกล้าตัดสินใจ และมีระเบียบวินัยมากขึ้น การที่่จะต้องทำอะไรทุกอย่างด้วยตนเอง เราจะต้องคิดให้รอบคอบและรู้จักแยกแยะอะไรที่เราควรทำก่อนหรือทำหลัง และทำให้เรียนรู้ว่าการออกจาก comfort zone เป็นเรื่องที่ดี ผมต้องทำตัวให้กระตือรือร้นและเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ ตลอดระยะเวลาที่ผมอยู่ที่นี่ ทำให้ผมสามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้ในอนาคตหลังจากสำเร็จการศึกษาและเตรียมความพร้อมที่จะเป็นผู้ใหญ่ที่มีประสิทธิภาพสืบไปในอนาคต
ประการที่สอง การได้อยู่ในสังคมนานาชาติ ทำให้โลกของผมเปิดกว้างมากขึ้น กล่าวคือ ผมได้เรียนรู้ว่า คนแต่ละประเทศมีกระบวนการคิดและมองสิ่งต่าง ๆ อย่างไร และการได้ใช้ภาษาอังกฤษติดต่อสื่อสารกันก็เป็นเรื่องที่ท้าทายและเป็นประโยชน์อย่างมากในอนาคต การมาแลกเปลี่ยนในครั้งนี้ทำให้ผมรู้ว่าผมจะต้องไม่หยุดพัฒนาตน เหมือนกับที่คนชาติอื่น ๆ เขาไม่เคยหยุดพัฒนาตนเช่นกัน
ประการที่สาม การได้มาแลกเปลี่ยน ณ ประเทศญี่ปุ่น ทำให้ผมได้ลองทำสิ่งใหม่ ๆ ที่ผมไม่เคยได้ทำมาก่อน เช่น การทำงานพาร์ทไทม์ในขณะที่เป็นนักศึกษา ซึ่งสิ่งนี้ทำให้ผมมองตัวผมแตกต่างออกไปจากในอดีตอย่างมาก กล่าวคือ ผมได้เรียนรู้ว่า สิ่งต่าง ๆ ที่ผมคิดว่าผมทำมาอย่างหนัก อันที่จริงแล้วมันเป็นแค่เพียงเศษเสี้ยวเดียวที่นักเรียนญี่ปุ่นทำกัน นักเรียนญี่ปุ่นมากกว่าร้อยละ 90 ต้องทำงานพาร์ทไทม์และเรียนไปด้วย ไม่ว่าฐานะทางบ้านเขาจะจนหรือรวยแค่ไหนก็ตาม สิ่งนี้ทำให้ผมรู้สึกประทับใจและต้องการให้คนในชาติตระหนักถึง เพื่อเพิ่มศักยภาพให้กับประเทศชาติสืบไป
ประการสุดท้าย มิตรภาพที่ดีได้รับการก่อตัวขึ้นจากการมาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่นี่ ผมได้ทั้งเพื่อนคนไทยและคนต่างชาติที่พร้อมจะช่วยเหลือกันและมีความสุขไปด้วยกัน มันทำให้ผมได้เรียนรู้การใช้ชีวิตแบบน้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า และผมรู้สึกได้เลยว่า การเป็นห่วงคนอื่นและการใส่ใจคนอื่น ๆ เป็นเรื่องที่ดี เพราะว่ามิตรภาพที่ดีนั้นเป็นสิ่งที่มีคุณค่าและไม่สามารถซื้อได้ด้วยเงิน